☕ DIZEDIANATE 🌷

Na razie odczuwam przypływ silnego wzruszenia.
Gdyby moi rodzice wierzyli we mnie i od początku wspierali w dążeniu do realizacji moich marzeń, planów, pomysłów,
pewnie by mnie tu dawno nie było. Nie wiem co będzie dalej ale miło jest wiedzieć, że ktoś wierzy w moje możliwości.

AnnaJot40 pisze: 19 lut 2025, 17:16 Nie wiem co będzie dalej ale miło jest wiedzieć, że ktoś wierzy w moje możliwości.

Ja też wierzę w Twoje możliwości. Walczysz, robisz coś, masz dużo talentów i zalet.
Przykre jest, że więcej wierzą w nas "obcy" ludzie z netu, niż nasi rodzice.

Cóż, taki nasz kraj. Myślę, że m.in. w tym różnimy się od krajów zachodnich.
A teraz przeglądam strony związane z programowaniem i nie tylko.
Cieszę się z wczorajszego dnia.
Nie wiem jak to dalej będzie ale na razie o tym nie myślę.
Biorę pod uwagę to, że znajomość internetowa pozostanie tylko internetową
ale nawet jeśli ja już czuję się o niebo lepiej niż np. 2 dni temu,
kiedy znów dopadły mnie tzw. "myśli rezygnacyjne"...
Dzisiaj jest zupełnie inaczej.

Nic ciekawego, jestem w pracy, a w międzyczasie skoro to zdalna, ogarniam pranie, zmywanie.
Piję też kawę dla odmiany rozpuszczalną, zjadłam ciasto które sama piekłam.
Poza kontrolą poczty pracowniczej, czy mi dali jakieś zadanie. Chcę się dziś pouczyć.

Jedziemy niedługo do Ikei.

Słucham muzyki i zaraz języki obce a potem programowanie.

Jadę na obiad do teściów, choć niespecjalnie mam na to ochotę.

Przeglądałam fora, po udanej grze w szachy
A teraz idę wziąć leki. I chyba pójść spać.
Wróciłam do wczesnego wstawania po weekendowej przerwie.

Zbieramy się zaraz i jedziemy na zakupy i coś załatwić.

Siedzę w necie, bo nie mogę usnąć. Zaraz chyba coś obejrzę